Forward mail မွဖတ္မိတာေလးသေဘာက်လို့..........
တကယ့္ေမတၱာစစ္ကို ဘယ္သိပၸံဆရာကမွ မတိုင္းတာႏိုင္ပါဘူးလို႔.......
ေအာက္ပါဇာတ္လမ္းေလး အေတြး၀င္မိတယ္........
အႏိႈင္းမဲ့ေမတၱာ….ဖက္ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ့္ဘာသာကို
နာမည္တပ္ၿပီး ျပန္လည္ေျပာေပးတာပါေနာ္။
ေတာသားေလးည္း စာေရးဆရာကုိေတာ့မမွတ္မိဘူး။ ဖက္ဖူးတာေတာ့ၾကာေနပါၿပီ ။
အခုေတာ့ အရွင္၀ီရိယ(ေတာင္းစြန္း) ေရးတဲ့ ဘုန္းရယ္ ကံရယ္
ကုသိုလ္ရယ္.........ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဖက္မိေတာ့ ျပန္လည္ သတိရမိလာလို႔
မွ်ေ၀ေပးတာပါ။
တစ္ခါက....ေစ်းရွိတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာမွာ
ေစ်းဖိတ္ေန႔ညေနပိုင္းေရာက္တဲ့
အမဲသက္ေလ့ရွိပါတယ္….. အဲဒီအခါမွာ ေနာက္ေန႔ႏြားသက္ဖို႔ ၀ယ္လာေတာ့
နြားမႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနတယ္ အဲဒီႏြားမႀကီး၀ယ္လိုက္ေတာ့ ႏုိ႔မပ်က္ေသးတဲ့
ႏြားငယ္ေလးတစ္ေကာင္ပါလာတယ္။ ႏြားမႀကီးကို ႏြားသက္ကုန္းေပၚေခၚလာေတာ့
ႏြားငယ္ သားေလးလည္း ဘာမသိညာမသိနဲ႔ လိုက္ပါလာေတာ့တာေပ့ါ။ ႏြားသက္ကုန္းနဲ႔
မနီးမေ၀းမွာေတာ့ အရင္ကသက္ထားတဲ့ ႏြားေတြရဲ႕အရိုးအနံ႕ရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း
မိမိကုိ သက္ေတာ့မယ္ဆိုတာသိေတာ့ ေမာင္းလို႔မရေတာ့ဘူးတဲ့။
လူေတြကလည္း ေနမ၀င္ခင္ ကိစၥၿပီးေအာင္လုပ္ရမွာဆိုေတာ့ ႏြားမႀကီးကို
ေနာက္ကေနေမာင္းလို႔မရေတာ့တဲ့ အဆုံး ႏွာႀကိဳးကို လွန္ၿပီး
ေရွ႕ကေနတအားဆြဲေတာ့တယ္။ ႏြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ယက္ကန္
ယက္ကန္နဲ႕ ရုံးေနတာေပ့ါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏြားသားေလးက ဘာမွမသိရွာဘူးေလ။
ေတာထဲမွာ ျမတ္စားရင္း ေဆာ့ကစားေနေလရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ပါလာတဲ့လူေတြအားလုံးက
ႏြားမႀကီးႏွားဖ်ားႀကိဳးကို တအားဆြဲၾကေတာ့ ႏြားမႀကီးရဲ႕ ႏွာဖ်ား အသား
ေတြျပတ္သြားေတာ့တယ္။ ေသြးတစက္စက္နဲ႔ နြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အား
လန္႔အားေျပးေတာ့တာေပ့ါ။
လယ္ကြက္ႏွစ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက္ လြန္တဲ့အခါမွာ က်န္တဲ့ႏြားသားငယ္ေလးက
အေမကိုမေတြ႔ေတာ့ အသံေပး ေအာ္လိုက္ေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း ဆက္မေျပးေတာ့ဘူး
ႏြားသားေလးကိုရပ္ေစာင့္ ေနတယ္။ ႏြားသားေလးနဲ႔အတူ ႏြားသက္သမားေတြက ပါလာေတာ့
ႏြားမႀကီးလည္း ေနာက္လယ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက ္ဆက္ေျပးျပန္ေ၇ာ ။
အေမနဲ႔အေတာ္ေ၀းသြားေတာ့ ႏြားသားေလးလည္းဆက္ေအာ္ျပန္ေတာ့
ႏြားမႀကီးလည္းတစ္ဖန္ ရပ္ေစာင့္ေနျပန္တယ္။
အဲဒါကို ႏြားသက္သမားေတြက ႏြားမႀကီးကိုလုိက္ေန႔လို႔ေတာ့
ဒို႔ေတာေန၀င္သြားေတာ့မယ္။ ဖမ္းဖို႔ေတာ့မလြယ္ ေတာ့ဘူး။
သူ႔သားေလးကိုဖမ္းရင္ေတာ့ သူျပန္လာမွာပဲဆိုတဲ့ အႀကံကိုရရွိသြားေတာ့တာေပ့ါ။
အဲဒါနဲ႔ ႏြားသား ေလးကို၀ုိုင္းဖမ္းၾကေတာ့တယ္။ ႏြားသက္ကုန္းမွာ
ႏြားသားေလးကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ီထားၿပီ
မခ်ိမဆံ့ေအာ္သံကိုၾကားရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္းဆက္မေျပးႏိုင္ေတာ့
သူ႕မွာရွိတဲ့ ဒဏ္ရာကိုေရာ အသက္ခံရမယ္ဆိုတဲ့အသိကိုပါ ေမ့ၿပီး
သားေလးရွိရာကို ျပန္လွည္႔လာေတာ့တာေပ့ါ။
ႏြားသက္ သမားေတြကလည္း လက္နက္ကိုယ္စီနဲ႔ ကိုင္ေစာင့္ေနၾကတာေပ့ါ။
ႏြားမႀကီးကလည္း သားေလးရွိရာကို တေျဖး ေျဖးလွမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ ။
သားေလးရဲ႕ကုိယ္မွာရွိတဲ့ေသြးထြ
ေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေနာက္မွာရွိတဲ့ ႏြားသက္သမားေတြက
သူတို႔လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ကိုင္ၾက ေတာ့တယ္။
ဒါကို ျမင့္မိုရ္ဦးရဲ႕ေနာက္ဆုံးေရစင္
သိမယ္ေပ့ါေနာ္။ ျမင္းမိုရ္ဦးက ေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီ။
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ အဲဒါပါပဲ...............
ဘုရားရွင္ေမတၱာသုတ္ေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ မာတာယထာ နိယံပုတ၊ၱ မာယုသာ
ဧကပုတၱ မႏုရေကၡ ။ လူမိခင္မ်ားသာမကဘူး တိရစၧာန္မိခင္မ်ားလည္း ရင္ေသြးကို
အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ၾကတယ္ ။
အဲဒါေၾကာင့္ အႏႈိင္းမဲ့ေမတၱာကို ဘယ္သိပၸံဆရာကမွ မတိုင္းတာႏိုင္ပါဘူး။
မိဘေက်းဇူး ဆပ္ႏိုင္ပါေစ .................
တကယ့္ေမတၱာစစ္ကို ဘယ္သိပၸံဆရာကမွ မတိုင္းတာႏိုင္ပါဘူးလို႔.......
ေအာက္ပါဇာတ္လမ္းေလး အေတြး၀င္မိတယ္........
အႏိႈင္းမဲ့ေမတၱာ….ဖက္ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ့္ဘာသာကို
နာမည္တပ္ၿပီး ျပန္လည္ေျပာေပးတာပါေနာ္။
ေတာသားေလးည္း စာေရးဆရာကုိေတာ့မမွတ္မိဘူး။ ဖက္ဖူးတာေတာ့ၾကာေနပါၿပီ ။
အခုေတာ့ အရွင္၀ီရိယ(ေတာင္းစြန္း) ေရးတဲ့ ဘုန္းရယ္ ကံရယ္
ကုသိုလ္ရယ္.........ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဖက္မိေတာ့ ျပန္လည္ သတိရမိလာလို႔
မွ်ေ၀ေပးတာပါ။
တစ္ခါက....ေစ်းရွိတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာမွာ
ေစ်းဖိတ္ေန႔ညေနပိုင္းေရာက္တဲ့
အမဲသက္ေလ့ရွိပါတယ္….. အဲဒီအခါမွာ ေနာက္ေန႔ႏြားသက္ဖို႔ ၀ယ္လာေတာ့
နြားမႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနတယ္ အဲဒီႏြားမႀကီး၀ယ္လိုက္ေတာ့ ႏုိ႔မပ်က္ေသးတဲ့
ႏြားငယ္ေလးတစ္ေကာင္ပါလာတယ္။ ႏြားမႀကီးကို ႏြားသက္ကုန္းေပၚေခၚလာေတာ့
ႏြားငယ္ သားေလးလည္း ဘာမသိညာမသိနဲ႔ လိုက္ပါလာေတာ့တာေပ့ါ။ ႏြားသက္ကုန္းနဲ႔
မနီးမေ၀းမွာေတာ့ အရင္ကသက္ထားတဲ့ ႏြားေတြရဲ႕အရိုးအနံ႕ရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း
မိမိကုိ သက္ေတာ့မယ္ဆိုတာသိေတာ့ ေမာင္းလို႔မရေတာ့ဘူးတဲ့။
လူေတြကလည္း ေနမ၀င္ခင္ ကိစၥၿပီးေအာင္လုပ္ရမွာဆိုေတာ့ ႏြားမႀကီးကို
ေနာက္ကေနေမာင္းလို႔မရေတာ့တဲ့ အဆုံး ႏွာႀကိဳးကို လွန္ၿပီး
ေရွ႕ကေနတအားဆြဲေတာ့တယ္။ ႏြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ယက္ကန္
ယက္ကန္နဲ႕ ရုံးေနတာေပ့ါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏြားသားေလးက ဘာမွမသိရွာဘူးေလ။
ေတာထဲမွာ ျမတ္စားရင္း ေဆာ့ကစားေနေလရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ပါလာတဲ့လူေတြအားလုံးက
ႏြားမႀကီးႏွားဖ်ားႀကိဳးကို တအားဆြဲၾကေတာ့ ႏြားမႀကီးရဲ႕ ႏွာဖ်ား အသား
ေတြျပတ္သြားေတာ့တယ္။ ေသြးတစက္စက္နဲ႔ နြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အား
လန္႔အားေျပးေတာ့တာေပ့ါ။
လယ္ကြက္ႏွစ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက္ လြန္တဲ့အခါမွာ က်န္တဲ့ႏြားသားငယ္ေလးက
အေမကိုမေတြ႔ေတာ့ အသံေပး ေအာ္လိုက္ေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း ဆက္မေျပးေတာ့ဘူး
ႏြားသားေလးကိုရပ္ေစာင့္ ေနတယ္။ ႏြားသားေလးနဲ႔အတူ ႏြားသက္သမားေတြက ပါလာေတာ့
ႏြားမႀကီးလည္း ေနာက္လယ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက ္ဆက္ေျပးျပန္ေ၇ာ ။
အေမနဲ႔အေတာ္ေ၀းသြားေတာ့ ႏြားသားေလးလည္းဆက္ေအာ္ျပန္ေတာ့
ႏြားမႀကီးလည္းတစ္ဖန္ ရပ္ေစာင့္ေနျပန္တယ္။
အဲဒါကို ႏြားသက္သမားေတြက ႏြားမႀကီးကိုလုိက္ေန႔လို႔ေတာ့
ဒို႔ေတာေန၀င္သြားေတာ့မယ္။ ဖမ္းဖို႔ေတာ့မလြယ္ ေတာ့ဘူး။
သူ႔သားေလးကိုဖမ္းရင္ေတာ့ သူျပန္လာမွာပဲဆိုတဲ့ အႀကံကိုရရွိသြားေတာ့တာေပ့ါ။
အဲဒါနဲ႔ ႏြားသား ေလးကို၀ုိုင္းဖမ္းၾကေတာ့တယ္။ ႏြားသက္ကုန္းမွာ
ႏြားသားေလးကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ီထားၿပီ
မခ်ိမဆံ့ေအာ္သံကိုၾကားရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္းဆက္မေျပးႏိုင္ေတာ့
သူ႕မွာရွိတဲ့ ဒဏ္ရာကိုေရာ အသက္ခံရမယ္ဆိုတဲ့အသိကိုပါ ေမ့ၿပီး
သားေလးရွိရာကို ျပန္လွည္႔လာေတာ့တာေပ့ါ။
ႏြားသက္ သမားေတြကလည္း လက္နက္ကိုယ္စီနဲ႔ ကိုင္ေစာင့္ေနၾကတာေပ့ါ။
ႏြားမႀကီးကလည္း သားေလးရွိရာကို တေျဖး ေျဖးလွမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ ။
သားေလးရဲ႕ကုိယ္မွာရွိတဲ့ေသြးထြ
ေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေနာက္မွာရွိတဲ့ ႏြားသက္သမားေတြက
သူတို႔လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ကိုင္ၾက ေတာ့တယ္။
ဒါကို ျမင့္မိုရ္ဦးရဲ႕ေနာက္ဆုံးေရစင္
သိမယ္ေပ့ါေနာ္။ ျမင္းမိုရ္ဦးက ေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီ။
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ အဲဒါပါပဲ...............
ဘုရားရွင္ေမတၱာသုတ္ေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ မာတာယထာ နိယံပုတ၊ၱ မာယုသာ
ဧကပုတၱ မႏုရေကၡ ။ လူမိခင္မ်ားသာမကဘူး တိရစၧာန္မိခင္မ်ားလည္း ရင္ေသြးကို
အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ၾကတယ္ ။
အဲဒါေၾကာင့္ အႏႈိင္းမဲ့ေမတၱာကို ဘယ္သိပၸံဆရာကမွ မတိုင္းတာႏိုင္ပါဘူး။
မိဘေက်းဇူး ဆပ္ႏိုင္ပါေစ .................
Post a Comment