အေမရဲ႕ ေဆးဗူးေလး

အေမရဲ႕ ေဆးဗူးေလး

ကြၽန္ေတာ္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္က အေမနဲ႕ခြဲျပီး နယ္ေဝးရပ္ျခားမွာပထမဆုံးအလုပ္သြားလုပ္တယ္။ သြားခါနီးမနက္မိုးလင္းမအေမကိုကန္ေတာ့ရင္ အေမစိတ္မေကာင္းမွာဆိုးလို႕ ညႏွစ္နာရီေလာက္မွာအေမမသိေအာင္တိတ္တိတ္ေလးအိပ္ရာထဲကထျပီး အေမရွိတဲ့ ျခင္ေထာင္ေလးစီ တိတ္တိတ္ေလးထသြားျပီး ျခင္ေထာင္အျပင္ကေန အေမကိုသြားကန္ေတာ့တယ္။ ကန္ေတာ့လို႕ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာအေမက ကြၽန္ေတာ္ကိုဆုျပန္ေပးတယ္.... အေမအိပ္ျပီလို႕ထင္ထားတဲ့ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းကိုအံ့ဪသြားတယ္။ ဪ.... အေမငါနဲ႕ခြဲရမွာမို႕ တစ္ညလုံးေတာင္မအိပ္ႏိုင္ရွာဘူး..... ဒီလိုနဲ႕သြားခါနီးအထုပ္ပိုးေတြအားလုံးျပင္ေတာ့ အလြယ္တကူသုံးလို႕ရေအာင္ေဘးလြယ္အိတ္ေလးထဲမွာထားဆိုျပီး အေမကေဆးဗူးေလးတစ္ဗူးကြၽန္ေတာ္ကိုေပးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ကြၽန္ေတာ့ခရီးကိုစထြက္လာတယ္။ အလုပ္လုပ္မဲ့ေနရာကလဲ ေလယာဥ္တစ္ဆင့္ ကားတဆင့္ အျပင္ ၉ နာရီ ေလာက္လမ္းေရွာက္ရေသးတယ္။ ဘယ္ေနရာလဲဆိုတာေတာ့မေမးနဲ႕ေနာ္ စိတ္ဆိုးမွာ။ ဟားဟား။ ေလယာဥ္တစ္ဆင့္ ကားတဆင့္ ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္မွာေတာ့ ၉၆၉၃ နဲ႕ခရီးဆက္ရမဲ့အဆင့္ေပါ့။ လမ္းေရွာက္လို႕ တစ္နာရီအၾကာ အဆင္ေျပေသးတယ္.., ႏွစ္နာရီအၾကာ အဆင္ေျပေသးတယ္ but :( ..., သံုးနာရီအၾကာမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားတင္းထားတုန္း ငါေယာက္က်ားဘဲေပါ့...., ငါးနာရီအၾကာမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေျခေထာက္ေတြ ေကြးက်မတတ္ပါဘဲ ဒဏ္ယာတခ်ိဳ႕လည္းရလို႕။ ကန္ေကာင္းစြာနဲ႕ အေရ့ွေရာက္ရင္ တစ္Groupလုံးနားမယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္သြားတယ္။ နားတဲ့ေနရာလဲေရာက္ေရာ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေတြျပစ္ခ်ျပီး အားရပါးရထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ေခြၽးေတြကတကိုလုံးရႊဲ ေျခေတြကေညာင္း ဒဏ္ယာေတြကနာ အေမကိုလြမ္းနဲ႕ ဘာရယ္မဟုတ္ေဘးအိပ္ေလးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အေမထဲ့ေပးလိုက္တဲ့ေဆးဗူးေလးကထြက္က်လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မ်က္ေရေတြ ဘယ္လိုမကိုမတားဆီး ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္ငိုခ်လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္မက္မက္ေမာေမာနဲ႕သယ္လာတဲ့ အဝတ္စားေကာင္းေကာင္းေတြလည္း အသုံးမဝင္ပါ..., ရီးစားရဲ့ ေရေမြးပုလင္းလဲ အသုံးမဝင္ပါ..., အေမေပးလိုက္တဲ့ အေမရဲ့ေဆးဗူးေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေရ့ွဆက္ရမဲ့ခရီးအတြက္ မဟာရတနာေလးပါ။

အေမရဲ့ေစတနာ ေမတၱာေတြကို အျမဲေတာင္းတလွ်က္ပါ

ခ်စ္တဲ့ သား

(Note: ဟိုေရာက္သြားတဲ့အေၾကာင္း အျဖစ္ျပတ္ေလးေတြေနာက္မွ write ေတာ့မယ္ myanmar font သိပ္မ type တတ္ေသးေတာ့ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ကုန္သဗ်။) :P