ထာဝရအေမ
ငယ္စဥ္ကထဲက အေမဆိုလည္းအေမ အေဖဆိုလည္းအေမ အေနႏွင့္ေက်ြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ အေမ့ေက်းဇူးကို ၊ အေမ့ကိုေရွးဦးစြာ ကန္ေတာ့ပါ၏။
ကြၽန္ေတာ္အုဝဲမေအာ္ခင္ အေမ့ဝမ္းထဲမွာကတည္းက အေမကရုန္းကန္ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ လူလားေျမာက္ေအာင္ ၊ လူပုံလယ္ၾကားမွာလူတမ္းေစ႕ေနႏိုင္ေအာင္ ေနစရိတ္ ၊ စားစရိတ္ ၊ ေက်ာင္းစရိတ္အျပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ မိုက္မဲျဖဳန္းတည္းသမွ်အားလုံး ဆြဲျခင္းအေဟာင္းေလးဆြဲ ၊ အက်ီအႏြမ္းေလးဝတ္ ပူအိုက္လွတဲ့ေစ်းရုံထဲမွာရုန္းကန္ျပီး ရွာေကြၽးခဲ့တဲ့ အေမ့ပုံရိပ္ေလးေတြျပန္ေတြးမိတိုင္း မ်က္ေရဝဲမိတယ္။ ဘက္စ္ကားၾကပ္ၾကပ္လဲမမႉ႕ႏိုင္ ၊ မိုးရြာလဲမနားႏိုင္ ၊ ေနပူလဲေခြၽးသုတ္လို႕ရပါတယ္ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ့အေမရဲ့ ေက်းဇူးေတြကို ဘယ္လိုမွ ျပန္္စပ္လို႕မေၾကႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ပင္ပမ္းၾကီးစြာျပန္လာတဲ့လမ္းကားဂိတ္ေလးမွာ တစ္ခါတစ္ေလေလးမ်ား ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ခဲ့ရင္ ၊ တစ္ေန႕လုံးေညာင္းညာေနတဲ့ အေမ့ေျခေထာက္ေလးကို တစ္ညတစ္ေလေလးမ်ား ကြၽန္ေတာ္ႏွိပ္ေပးခဲ့ရင္ ၊ ကြၽန္ေတာ္ဒို႕အတြက္ အေမေန႕တိုင္းရုန္းကန္ရွာေဖြေနတဲ့ ေစ်းရုံၾကီးထဲမ်ား တစ္ရက္တစ္ေလေလး ကြၽန္ေတာ္လိုက္ကူေပးခဲ့ရင္ ၊ အေမေရခ်ိဳးလို႕ အေမ့ေရဝတ္လဲေလးအလိုက္တသိေလွ်ာ္ေပးခဲ့ရင္ ၊ ျဖဴေနတဲ့အေမရဲ့ဆံပင္ေလးေတြကို ကြၽန္ေတာ္အလိုက္တသိနဲ႕ ေဆးဆိုးေပးခဲ့ရင္ အေမေပ်ာ္လို႕မဆုံး။ အက်ီအႏြမ္းေလးဝတ္ ၊ ဆြဲျခင္းအေဟာင္းေလးဆြဲျပီး ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေနေပမဲ့ ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ လူပုံလယ္မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ အေမေမတၱာေတြနဲ႕ တန္ဆာဆင္ထားပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႕မိသားစုေလးသုံးေယာက္ထဲမွ မမအိမ္ေထာင္က်ျပီး ခြဲထြက္သြားတဲ့ႏွစ္ကေတာ့ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေပါ့။ အေမတစ္ခုသားတစ္ခု ဘဝေလးနဲ႕ေနလာရင္း အေၾကာင္းတရားေျမာက္မ်ားစြာနဲ႕ ရွိသမွ်လည္းတျပဳတ္ျပဳတ္ ၊ တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္အတြက္ အေမေခြၽးေတြနဲ႕ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ ေရႊဂိုေထာင္ေစ်းရုံထဲလဲ အေမမေရာက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျပီး ကြၽန္ေတာ့ဘဝကိုနာၾကင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ ခုႏွစ္မ်ား(၂၀၀၅-၂၀၀၆)။ ကိုယ့္သားအမိႏွစ္ေယာက္ဝမ္းေရးအတြက္ အလုပ္ရွာလည္းဘယ္လိုမွမရ ၊ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးမဆိုလုပ္မယ္ဆိုတာေတာင္ မရဘူး။ ဒီေလာက္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွာေဖြစားေသာက္ခ်င္တာေတာင္မရတဲ့ေကာင္ လာစမ္းဟဲ့ေလာင္းကစားလုပ္မယ္ဆိုေတာ့လဲ ေဘာပြဲကရွုံး။ ကံရဲ့ဆိုးခ်က္မ်ား။ မွတ္မိပါေသးတယ္ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား ကြၽန္ေတာ့နားမွာ အရင္ကလိုမရွိၾကေတာ့ပါ။ ဘယ္သူမွမရွိလဲဂ႐ုမစိုက္ပါ။ အေမရွိရင္ျဖစ္ျပီ။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းရွိရင္ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ သားေစ်း ၊ ငါးေစ်းမွာ ကုန္သြားထမ္းလို႕ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အတူၾကန္ခဲ့ေသာရဲေဘာ္မ်ားလဲရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးကိုခ်စ္လွ်က္ပါဘဲ။ တစ္ေန႕ညေနခင္း အေမဆန္အိတ္ေလးေခါင္းေပၚရြက္လို႕ ၊ ျမင္ျမင္ခ်င္းအေမကိုသြားကူတယ္ အိမ္ေရာက္ျပီးခဏေနေတာ့ အေမကငိုတယ္ "သားေရအေမတစ္ဘဝလုံး အေမသူမ်ားကိုဘဲကူညီခဲ့တာ ၊ အခုေတာ့အေမတို႕ကိုသူမ်ားကျပန္ကူေနရျပီတဲ့" ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ေရေတြနဲ႕လူးခဲ့ရတဲ့ညပါဘဲ။ အဲ႕ဒီခုႏွစ္ေတြ ၊ အဲ႕ဒီမ်က္ေရေတြ ၊ အဲ႕ဒီအေၾကာင္းတရားေတြ ၊ ျပီးေတာ့ျဖစ္ခ်င္ျပီ, လိုခ်င္ျပီဆို ရတဲ့အထိလုပ္တတ္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အက်င့္ေကာင္းေလး ၊ အဲ႕ဒီအရာေတြဟာ အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ့အတြက္ခြန္အားေတြပါဘဲ။ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္တဲ့ကြၽန္ေတာ့ဘဝရဲ့အရသာပါ။ ဒီလိုနဲ႕ရက္အနဲငယ္ၾကာေတာ့ ဒီအေမတစ္ခုသားတစ္ခုဘဲ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုင္ပင္ျပီး ႏိုင္ငံျခားသြားဆိုျပီး ေနာက္ဆုံးတစ္ခုေသာလက္ၾကံ အေမ့အိမ္ေလးကို မတန္တဆအတိုးနဲ႕ဘဲထိုးအပ္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ဘဲ ၁၆-ေမ-၂၀၀၆ မွာ Singapore ကိုေရာက္ျပီး ကြၽန္ေတာ့ဘဝကိုစတင္ခဲ့တယ္။
ဪ အေမ အေမ ဆိုးဝါးလွတဲ့ကံၾကမာဆိုးေတြမ်ားလွတာေတာင္ အမွားရြင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဒီအိမ္ေလးမရွိေတာ့ရင္မ်ားဆိုတဲ့ အေတြးေတာင္မေတြးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဘဝကိုေကာင္းေစခ်င္ခဲ့တယ္။ အေဖဆုံးသြားေပမဲ့ ဘယ္ေယာက်္ားရဲ့အားကိုးမႉ႕ကိုမွမလို မိန္းမတစ္ေယာက္ခြန္အားနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕မိသားစုေလး ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ့ဘဝလမ္းခရီးေလး လွပသြားေအာင္ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ပဲအလုပ္ေကြၽးျပဳျပဳ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲက႐ုစိုက္စိုက္ အေမေက်းဇူး ၊ အေမေမတၱာေတြ နဲ႕ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ အေမ့ေခြၽးတစ္စက္ေလာက္ေတာင္မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အေမဟာ မဟာတတိုင္းၾကီးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဘဝက အေမဖန္တီးေပးထားတာပါ။ အေျခေနေတြဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္းပါ ဟိုးအရင္ကဘာကာလာမွမပါဘဲ စားခဲ့ရတဲ့ထမင္း ဆီနဲ႕ဆား ၊ သူငယ္ခ်င္း (ရဲေဘာ္) တိုက္တဲ့လက္ဘက္ေရတစ္ခြက္ကိုေတာ့ တစ္ဘဝမေမ့ပါ။
အေမ.. မေတြ႕တာလဲၾကာျပီ ၊ ႏိုင္ငံျခားလာလို႕ ခြဲခါနီး ပလစတစ္အိပ္ေလးနဲ႕ထုပ္ေပးလိုက္တဲ့ အေမ့ အက်ီအႏြမ္းေလးနဲ႕ဆံပင္ေလးက အေမကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးေတြလဲ ေပ်ာက္လုျပီ။ လြမ္းတယ္အေမ။ အေမက်မ္းမာပါေစ။
သား
Post a Comment